Voel jij je weleens alleen? En dan bedoel ik echt eenzaam? Ik wel. Het hoeft niet zo te zijn dat ik dan alleen op mijn kamer zit. Dan kan ik me juist best fijn voelen. Maar het is vaker als ik tussen de mensen ben.
Wanneer ik in een sociale setting met mensen kom bijvoorbeeld. Dan moet je een beetje oppervlakkig en gezellig doen. Dan weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik vind het dan moeilijk om een gesprek te beginnen met iemand. En het is helemaal lastig voor mij om in een groep met mensen met zijn allen te praten. Dan lijk ik opeens in een huisje op het platteland van China te zitten.
Ik heb geen idee wat de mensen daar zeggen en er gaat geen bus die me terugbrengt naar de bewoonde wereld. In de hoofdstad van China spreken ze in ieder geval nog Engels denk ik dan. Ik kijk dus maar wat om me heen en observeer wat. Het liefst ga ik ergens zitten waar ik het sociale verkeer een beetje uit de weg kan gaan. Midden in de gezellige drukte voel ik me opeens heel alleen tussen de Chinezen. Soms kan ik dan wel bijna huilen.
Als ik aan eenzaamheid in de Bijbel denk dan kom ik al gauw uit bij Job. Tjonge, wat had die een leven. Alles werd hem ontnomen. En toen kwamen zijn drie vrienden met alle goed bedoelde adviezen Job de les te lezen. Toch hield Job vol. Zelfs toen zijn hele huid ook nog vol zat met zweren. Hij krabde zich met een scherf! Zijn vrouw snapte niet dat Job niet boos was op God. Iedereen viel hem af. Hij zal zich pas echt alleen hebben gevoeld.
Maar Job gaf niet op. En God gaf Job niet op. De duivel kon maar tot zo ver gaan. En toen kreeg Job alles dubbel zoveel weer terug van God. Schapen, kamelen, noem maar op. En weer een gezin met zeven zonen en drie dochters.
Ik ga niet zo graag naar onduidelijke sociale gebeurtenissen. Dan voel ik me vaak onthand. Maar soms moet je wel omdat je mensen er een plezier mee doet. Gelukkig kom ik vaak wel fijne mensen tegen. Dan, wanneer ik tussen de Chinezen sta, komt één van hen naar me toe. Die blijkt Nederlands te kennen. Die zegt dan ‘Wat is het druk hier hè?’. Dan knik ik en praten we wat. Met een beetje geluk hebben we een onderwerp dat ons beide interesseert waar we het over kunnen hebben, zoals schrijven of muziek. Zo heb ik even echt contact met iemand. En kom ik weer thuis uit China.
Alianna Dijkstra is auteur en tekstdichter. Voor Dit Koningskind schrijft ze over autisme en geloven. Alianna heeft zelf ook autisme.
