Voel jij je weleens als Ruth? Als een vreemdeling in een land waar je misschien de taal niet eens van spreekt? Ik wel.
Door mijn autisme raak ik vaak in situaties waarin ik me een outsider, een vreemdeling voel. Dan ben ik bij onbekenden die een praatje met elkaar maken en weet ik me geen houding te geven. Waar moet ik het over hebben? Hoe maak ik een praatje? Of op verjaardagen, recepties, feesten? Of zelfs in kerken. Dan voel ik me ongemakkelijk om na een kerkdienst koffie te drinken. Dan ga ik een beetje aan de zijkant staan met mijn bekertje en observeer ik de gemeente. Soms komt er wel eens iemand naar me toe. Maar vaak sta ik alleen en voel me als een buitenaardse bezoeker die de bewoners van planeet Aarde observeert. Een alien, een vreemdeling.
Ruth ging als vreemdeling de grens over naar een ander land. Zij volgde haar schoonmoeder Naomi naar het land Israël. Orpa, haar schoonzus, had haar schoonmoeder tot de grens gebracht. Daarna keerde ze om. Ze zocht in haar eigen land een man, een toekomst. Prima, netjes, geen probleem. Dat had Ruth ook gerust kunnen doen. Maar zij zei tegen Naomi: ‘Uw volk is mijn volk’. Ze ging nog veel verder door te zeggen: ‘Uw God is mijn God.’
Ze had net als Orpa ook gewoon in haar eigen land, in Moab kunnen blijven. Maar Ruth kóós ervoor om vreemdeling te worden!
Ik kan het me niet voorstellen dat je ervoor kíest om als vreemdeling te gaan leven. Want je vreemdeling voelen is geen prettig gevoel. Gelukkig was daar Naomi nog. Zij wees Ruth op de wetten en regels van het nieuwe land, van Israël. Zo kon Ruth koren gaan zoeken die achterbleven op het land. Daardoor hadden ze te eten. En de man van wie het land was, Boaz, zag dat ze koren raapte. Daarom liet hij zijn arbeiders met opzet wat meer graankorrels achterlaten.
Het verhaal van Ruth en Boaz gaat nog veel verder. Ze trouwen en worden de voorouders van Jezus! Ruth kreeg zelfs een eigen bijbelboek: als vrouw én vreemdeling van het volk Israël! Mooi om nog eens op een regenachtige zondagmiddag te lezen.
Wat is het fijn wanneer iemand je helpt om de regels van het land waarin je woont uit te leggen. Wat is het fijn wanneer iemand je bij de hand neemt wanneer je je verloren voelt in deze grote wereld. Wat is het fijn wanneer iemand naar je toeloopt wanneer je met je bekertje koffie in een gemeente staat.
Alianna Dijkstra is auteur en tekstdichter. Voor Dit Koningskind schrijft ze over autisme en geloven. Alianna heeft zelf ook autisme.