Voor het eerst of al vaker mee geweest, er gaan zoveel enthousiaste verhalen rond over de vakanties van Dit Koningskind! Is er echt sprake van een “verslaving”? Wat is toch die vakantiekoorts? Ik besloot wat vrijwilligers te bellen, vandaag spreek ik met Theo Haak.
Als ik bel is hij net druk bezig met regelen en rijden voor de Voedselbank.
Iemand zei dat vakantievrijwilliger worden wel wat voor hem was. Het bleek een schot in de roos want samen met zijn vrouw leidt hij jaar na jaar een vakantiegroep. Zo’n vakantie begint voor Theo al in de bus met de muziek aan. Direct een anekdote: De jongen die roept dat de radio niet aan hoeft, een microfoon uit zijn broekzak haalt en begint te zingen.
Je leert dat duidelijkheid en flexibiliteit goed naast elkaar passen: ja we ontbijten elke ochtend, maar dat mag tussen 9.00 en 10.30 uur. Wil je hout sprokkelen voor het haardvuur: prima maar niet zelf de fik er in steken, dat doen we samen.
Hoeveel herinneringen wil je?
Het zwembad is te vol dus werd uitgeweken naar een ondiepe rivier. En daar wilden ze vervolgens niet meer uit.
Een korte avondwandeling werd onbedoeld een (geweldig) avontuur van 2 uur.
De cabrio die op aanwijzingen van een deelnemer tóch de keien meenam.
De anekdotes kunnen een boek vullen maar de volgende actie roept Theo de auto uit. Geraniums zijn mooi maar hij zit daar voorlopig niet achter!
Wil je ook mee als vakantievrijwilliger? Dat kan! Klik hier voor meer informatie
Tekst: Ineke van der Mijden