Voor het eerst of al vaker mee geweest, er gaan zoveel enthousiaste verhalen rond over de vakanties van Dit Koningskind! Is er echt sprake van een “verslaving”? Wat is toch die vakantiekoorts? Ik besloot wat vrijwilligers te bellen, vandaag spreek ik met Janny Jansen.
Omdat een collega riep hoe jammer het was dat de Koningskind vakantie deze keer niet uitkwam, werd Janny nieuwgierig. Ze bekeek de website en was direct enthousiast. Met haar dagelijkse zorg voor een groot gezin bleek als kok mee gaan bijna logisch. Het werd Blesdijke. Om een kookstel te vormen vroeg ze haar zoon van 18 mee die eerst tegensputterde. Maar binnen een dag was het een prachtig team en hadden ze enorm veel plezier.
Haar motivatie: deze mensen gaan maar 1x op vakantie en daar ga ik een mooie tijd van maken! Wat haar elke keer weer raakt is hoe zo bijzonder het is wanneer een deelnemer zich de eerste dag al aan jouw zorgen toevertrouwt.
Vooroordelen zijn begrijpelijk, maar ga gewoon eens mee! Een onbekende groep als team? Het klikt altijd wel met iemand of je vult elkaar aan. Dat overkwam Janny toen ze tijdens de eerste vakantie Klaas meemaakte. Het werkte zo enorm goed dat ze zich graag als team opgeven.
Een bijzondere ervaring was de vakantie met heel jonge begeleiders, die voor de eerste of tweede keer meegingen. De toch al grote groep kreeg een extra gast aangeboden. Met de vermelding dat er wel veel lichamelijke zorg bij komt. Een uitdaging, maar het werd voor iedereen een onvergetelijke vakantie!
Janny herinnert zich de man die niet praat maar zich uit met klanken en aanwijzen. Maar elke avond zit hij te schetsen in zijn tekenboek en herken je wat hij heeft gezien.
Wat volgens Janny werkt: Wees een team, werk samen en vul elkaar aan. Spreek eventuele frictie meteen uit. Ook als vrijwilliger moet je je op je plek voelen, anders hou je het niet vol of je hebt er geen plezier aan. Je moet het echt samen doen.
Openheid, geduld, kwetsbaarheid en dankbaarheid: Elke vakantie leer je van de deelnemers. Leer je van elkaar en over jezelf: Je medemens accepteren zoals hij of zij is. Laat iemand in zijn waarde. Zie de moeite van iemand met een niet zichtbare beperking “Kon je het maar aan me zien”. Een beperking is niet iets wat overgaat of af is te leren.
Wil je ook mee als vakantievrijwilliger? Dat kan! Klik hier voor meer informatie
Tekst: Ineke van der Mijden