Je kunt overal voor danken, wist je dat? Voor patat, en vijf minuten later alsnog voor de mayonaise. Bijvoorbeeld. Als we ‘s avonds met Lenna zingen en bidden, moet ik vaak denken aan de uitspraak dat het nodig is om als een kind te worden om het koninkrijk van God binnen te kunnen gaan. Waar zou onze Heer Jezus exact op gedoeld hebben? Niet op een patatje mayo vermoedelijk, maar misschien wél op de puurheid erachter. Eenmaal in de eeuwigheid is het niet meer van belang, maar nu ik nog op aarde ben: wat zou ik Hem dat graag eens vragen.
Vorm
Tot dat moment van ontmoeting buigen we dagelijks onze knieën en nemen we de dag door. Om Lenna wat houvast te geven, koos ik voor standaardformuleringen waarmee we beginnen en eindigen. Niet uit gemakzucht, maar omdat een min of meer vaste vorm helpt bij zoiets moeilijks als bidden. Want ga er maar aan staan: je bent moe van de dag en dan moet je ook nog praten. Bovendien, zo ontdekten we gaandeweg, helpt een vorm om niet te vervallen in het opsommen van alles wat we geregeld willen hebben. Bij het klassieke verlanglijstje wil ik weg blijven. Hoe mooi zou het zijn als Lenna leert leven vanuit een dankbare houding, met juist oog voor alles wat goed gaat? Oefenen maar. Niet alleen Lenna trouwens, ik oefen natuurlijk met haar mee :-).
Grapje
Lenna ligt. Eindelijk. ‘Begin jij maar, Len,’ geef ik haar een zetje. Ze gluurt tussen haar wimpers door. ‘Bla bla bla bla bla bla bla bla, amen,’ klinkt naast me. Ik zucht. Er moeten nog vier kinderen naar bed en waarom weet ik niet, maar er gaat er geen eentje uit zichzelf. Lenna merkt mijn irritatie en vouwt haar knuistjes weer samen. Ze mompelt ‘grapje’ en begint nu echt: ‘Lieve Here God, dank U voor de fijne dag.’ We sommen op wat er allemaal fijn was vandaag. Ik zeg het voor, Lenna spreekt me na. We danken voor de bus naar school, voor de juffen, voor onze koeien, enz.
Fruitschaal
Op een gegeven moment komt Len op stoom en voegt ze zelf zinnetjes toe. Voor mij een mooie oefening in geduld. Want als Lenna gedankt heeft voor de heerlijke banaan van die middag, komt er gerust daarna nog een complete fruitschaal voorbij. Ik onderbreek haar niet. Als ik al geen tijd meer maak voor een oprecht gebed van een kind, waarvoor dan nog wel? Maar eerlijk is eerlijk: ik moet ervoor kiezen. Intussen ontstaat er een flinke ruzie in de keuken over de afwas. ‘Stomme herrie’ bromt Len naast me, om daarna vroom verder te danken voor ons fijne huis en warme bed. Dit is dus onze geloofsopvoeding. Vaak weinig verheffend en de toepassing in de praktijk is soms ver te zoeken. Ik probeer me af te sluiten voor het kabaal beneden.
Tip(s)!
Intussen hebben we al voor veel gedankt. Mooi, maar er gingen ook dingen verkeerd vandaag. Ik vraag om vergeving, maar voor Lenna is dat te abstract. Alle facetten van een gebed voorbij laten komen, is nog best moeilijk. Hoe doe jij dat met je kind? Heb je een tip? Superfijn als je die hier zou willen delen!
Intussen vindt Lenna het mooi geweest. ‘U bent de allerliefste Here God, amen.’ Een lofprijzing, die het patatje mayo ver overstijgt. Ik kan het alleen maar be-amen met: ‘amen’.
Carola woont samen met haar man en 5 kinderen op een boerderij. Haar een na jongste dochter heeft down. Voor Dit Koningskind schrijft Carola over haar leven.
