Terug

‘Mag ik je rolstoel aanraken?’ – Hanna ‘t Hart

01-07-2021

Hoe ga je om met iemand in een rolstoel? Vraag je je dat weleens af? Ik gebruik sinds anderhalf jaar een rolstoel en ben me er nu pas van bewust hoe verschillend mensen je benaderen als je een zichtbare lichamelijke beperking hebt.

Soms tref ik iemand die me met veel respect behandeld. Zo was ik een tijdje terug samen met mijn man uit eten, toen ik naar het toilet moest. Er was geen rolstoeltoegankelijke wc, maar met wat gewrik lukte het me toch met rolstoel en al in de krappe wc te komen. Toen ik weer naar buiten wilde gaan, kwam ik vervolgens muurvast te zitten in de smalle gang. Bellen naar mijn man ging niet, want mijn mobieltje lag nog op tafel. Na een minuut zag een medewerkster van het restaurant mijn geworstel en kwam naar me toe. Ze wilde weten of ze me kon helpen. Ik zei: “Ja graag”.  Waarop zij vroeg: “Mag ik je rolstoel aanraken?” Ik was er ondersteboven van. Dat ze juist deze vraag stelde. Volgens mij snapte ze precies wat mijn rolstoel voor mij betekent. Het is niet zomaar een ding, maar een verlengde van mijn lichaam.

Ik moet wel eerlijk zeggen dat deze ontmoeting een uitzondering is. Meestal word ik minder fijn benaderd. Ik stond bijvoorbeeld een keer in de lift met mijn rug naar de deur toe. De deur ging open en ineens pakte een man die buiten stond te wachten mijn rolstoel beet en rolde me zonder iets te vragen de lift uit. Toen hij zelf daarna de lift instapte, zei hij: “Alsjeblieft”. De man bedoelde het goed, hij wilde me waarschijnlijk gewoon helpen. Maar hij besefte niet dat het best eng is als iemand je zomaar beetpakt en je rolstoel vastpakt zonder te vragen of dat mag.

Vaak denken mensen er niet bij na hoe ze je benaderen. Weten ze zich geen houding te geven. Of gaan ze er bij voorbaat maar van uit dat je volledig hulpeloos bent. Daarom heb ik een aantal tips die je kunnen helpen als je mij (of iemand anders in een rolstoel) ontmoet:

  1. Spreek me direct aan en niet mijn man of iemand anders die de rolstoel duwt. Daarmee laat je zien dat me ziet en respecteert.
  2. Zit niet ongevraagd aan mijn rolstoel, zelf niet als ik er niet inzit. Voor mij is het veel meer dan een stoel op wielen. Het is een verlengde van mijn lichaam, het helpt me om vooruit te komen. Ik pak toch ook niet zomaar jouw benen vast of parkeer zonder toestemming jouw auto in?
  3. Mijn rolstoel is geen kapstok. Hoe handig het ook is, vraag of het oké is als je je jas of tas op mijn schoot of in mijn rolstoel wilt neerleggen.

Hanna ’t Hart is 22 jaar en studeert Pedagogiek. Ze is getrouwd en werkt 1,5 in de week op de Hogeschool Utrecht. Sinds een aantal jaar heeft ze de diagnose EDS (Ehlers Danlos syndroom) waardoor ze grotendeels in een rolstoel zit. Voor Dit Koningskind schrijft Hanna over wat haar bezig houdt.

 

Wil jij een optimale website? Dan hebben we wat cookies van je nodig. Pas mijn voorkeuren aan