Levensverhaal 24 mei 2024 door Patrick Simons (CVandaag)
“Er zijn momenten geweest dat ik spijt had van mijn huwelijk en er het liefst mee wilde stoppen. Maar we hebben samen een belofte gedaan voor God.” Aan het woord is Lies Boven-Boonstra. Ze schreef de roman ‘Onbereikbaar dichtbij’ over het ingewikkelde huwelijk van een hooggevoelige vrouw en haar echtgenoot met het syndroom van Asperger. Het verhaal is gebaseerd op haar eigen huwelijk, zo vertelt ze in een eerlijk gesprek met Cvandaag. “We begrijpen elkaar op gevoelsniveau niet. Daardoor is het leven binnen ons huwelijk eenzaam.”
Geromantiseerd verhaal
Een man met Asperger en een hooggevoelige vrouw, het is allesbehalve een recept voor een succesvol huwelijk. Dat blijkt ook uit de roman die Lies Boven-Boonstra (74) erover schreef. Het is echter niet zomaar een roman. Het verhaal is gebaseerd op haar eigen leven. Zelf is Lies namelijk extreem hooggevoelig en haar echtgenoot Harm heeft Asperger, een syndroom binnen het autistisch spectrum. “Maar het is niet zo dat alles wat in mijn boek verteld wordt ook bij onszelf is gebeurd”, vertelt ze desgevraagd.
“Ik heb er bewust voor gekozen om er een geromantiseerd verhaal van te maken”, vervolgt de auteur. “Alleen mijn man en ikzelf weten welke aspecten er waar zijn en welke er zijn geromantiseerd. Dat voelde veilig voor mijzelf en mijn man. Overigens stond hij er helemaal achter dat ik dit boek schreef en heeft hij alles meegelezen en zelfs taalkundige correcties aangebracht.”
Asperger
Het syndroom van Asperger is een vorm van autisme, waarbij contact en omgang met andere mensen vaak zeer moeizaam verloopt. Mensen met dit syndroom hebben moeite te begrijpen wat andere mensen denken en voelen. “Als hooggevoelig persoon is het ontzettend lastig om daarmee om te gaan”, vertelt Lies. “We begrijpen elkaar niet. Daardoor is het leven binnen ons huwelijk eenzaam, voor ons allebei. Of we echt gelukkig zijn? Dat vind ik een lastige vraag. Liefde zit voor mij voornamelijk in trouw. Ik heb diepe vriendschappen waarbij je je hart opent voor elkaar. Maar dat gaat bij Harm niet. Daar reageert hij niet op en dan ben ik uitgepraat.”
“We begrijpen elkaar niet. Daarom is het leven binnen ons huwelijk eenzaam.”
Lies kan zich één moment tijdens haar huwelijk herinneren waarin ze wél tot Harm doordrong. “Hij was toen ontzettend ziek en lag langer dan een week alleen in een kamer in het ziekenhuis aan de beademing. Daardoor kreeg hij ook een week lang nauwelijks prikkels. En toen, vlak nadat hij van de beademing ging, heb ik even de man gehad die ik echt kon liefhebben. Even was hij schoon, zonder de filter van Asperger. Daar in het ziekenhuis drong ik daadwerkelijk tot hem door. Ik zag daar wat voor man het is als hij geen prikkels heeft; een man die liefde kan geven én ontvangen. Dat waren momenten om nooit te vergeten omdat ik daar echt zag en voelde hoeveel hij om mij gaf.”
Mallorca
Lies ontmoette Harm tijdens een groepsreis naar Mallorca. “Daar voelde ik voor ’t eerst een klik. Ik weet nog dat we met een hele groep in een grot waren. Er kwam een bootje met vioolmuziek langs. Dat was prachtig en heel romantisch. Toen ze klaar waren, applaudisseerde iedereen. Ik deed dat niet en hij ook niet. ‘Die mensen begrijpen niet dat je na zulke mooie muziek gewoon stil naar buiten moet gaan’, zei hij tegen me. Later was er een reünie en toen trokken we opnieuw naar elkaar toe. Daar is het eigenlijk mee begonnen. Ik was onder de indruk van hem. Misschien vooral omdat hij toch anders was dan alle andere jongens die ik kende. Bovendien wist hij ontzettend veel. Dat vond ik boeiend.”
In het begin waren er niet zoveel problemen qua communiceren, zo vertelt Lies desgevraagd. “We waren natuurlijk verliefd en dan heb je een andere manier van communiceren. Dan kun je veel meer van elkaar hebben. Je kijkt door een roze bril naar elkaar en je hoeft ook geen hele gesprekken te voeren. Op den duur pikte ik wel wat signalen op, maar ik dacht in eerste instantie vooral dat dit aan mezelf lag. Ik was best onzeker en daarnaast ontzettend gevoelig, hij was juist heel standvastig in wat hij vond en zei.”
“De belofte die we aan God deden op de dag dat we trouwden, telt voor ons beiden ontzettend zwaar.”
Lang huwelijk
Inmiddels is het stel ruim 47 jaar met elkaar getrouwd. En door de opmerkelijke combinatie was dat geen sprookjeshuwelijk. “Er zijn echt momenten geweest waarop ik spijt had van mijn huwelijk of er zelfs mee wilde stoppen”, vertelt Lies eerlijk. “Maar we hebben onszelf niet gemaakt en de belofte die wij aan God deden op de dag dat we trouwden, telt voor ons beiden ontzettend zwaar. Ik kwam uiteindelijk tot de conclusie dat ik trouw moest blijven aan mijn man. Dat is wat ik hem, met God als getuige, beloofd heb.”
Even blijft het stil, dan herhaalt ze het nog eens: “Wij hebben samen een belofte gedaan voor God. Ik draag zijn ring. Als ik die ring afdoe, verbreek ik die belofte. Er zijn hele zware periodes geweest en het is nog steeds soms ontzettend zwaar. Maar ik geloof dat God mij ziet en dat Hij, als mijn tijd daar is, zegt: ‘Ik heb je moeite gezien. Ik heb ook de moeite van Harm gezien. Maar je hebt volgehouden, jullie hebben volgehouden. Je bent trouw geweest’. Ik geloof oprecht dat God trouw beloont.”
Geloof
Ook het geloofsleven van het echtpaar ligt enorm ver uit elkaar, zo vertelt Lies. “Harm is echt een verstandelijk gelovige. Dat heeft natuurlijk ook met zijn Asperger te maken. Ik zal nooit aan hem merken dat een preek of Bijbelgedeelte hem raakt.
Wat het geloof betreft is het allemaal rationeel bij hem. Ik ben juist iemand die heel emotioneel gelooft. Ik kan huilen en naar God vluchten, maar ik kan ook ontzettend blij zijn en dat uiten. Mijn man zal dat nooit doen. Tegelijkertijd, als onze voorganger tijdens de dienst een vraag stelt, is hij de eerste die antwoord geeft.”
“God heeft mij niet alleen laten zien dat Hij er is, maar ook dat Hij er voor míj is. Dat beseffend voel ik me ontzettend rijk.”
Boos op God vanwege de eenzaamheid en de moeite binnen haar huwelijk is Lies nooit geweest. “Zelfs niet toen onze zoon op 39-jarige leeftijd verongelukte. Dat deed en doet nog steeds ontzettend veel pijn, maar tegelijk heeft God heeft mij zo ontzettend veel gegeven in het leven. Ik heb heel bijzondere dingen meegemaakt en ben dankbaar dat Hij mij regelmatig als doorgeefluik heeft gebruikt naar andere mensen toe. God heeft mij niet alleen laten zien dat Hij er is, maar ook dat Hij er voor míj is. Dat beseffend voel ik me ontzettend rijk.”
Adviezen
Of Lies ook nog adviezen heeft voor mensen die zichzelf in haar situatie herkennen? “Het allerbelangrijkste advies is om je situatie te accepteren”, reageert ze stellig. “Heb er vrede mee dat het nu eenmaal zo is. Daarnaast is het ook mogelijk om bevrediging en geluk in andere dingen te zoeken. Dat kan bij vrienden zijn, maar ook door de dingen die je doet. Ik vind het bijvoorbeeld heerlijk om te schilderen en heb een paar jaar gitaarles gehad. Kijk naar waar je goed in bent en wat je leuk vindt. Zo heb ik het altijd leuk gevonden om andere mensen op te beuren en daar haal ik nog steeds voldoening uit. Bovendien ben ik op die manier ook nog eens inzetbaar voor God! Dat lijkt geweldig, maar tegelijk ervaar ik dat mijn hart behoorlijk dwars kan liggen. God lijkt -ook voor mij- vaak ‘Onbereikbaar dichtbij’.”
Op donderdag 26 september organiseert Dit Koningskind samen met Lies en Harm Boven een themabijeenkomst over ”Autisme in je huwelijk”. Wil jij hier meer over weten? Klik dan hier