Peter Le Clercq (31) woont bij zijn ouders in Noordwijk. Door de coronacrisis zit hij vaak thuis. Hij mist zijn werk, zijn kerk en zijn vrienden. Toch verveelt hij zich geen moment, want Peter sport, maakt muziek en pakt juist tijdens deze crisis ook nieuwe activiteiten op.
Het leven van Peter is sterk veranderd door de crisis. Zijn werk in de supermarkt van zorginstelling ’s Heerenloo lag twaalf weken stil. Pas afgelopen week kreeg hij het bericht dat ze weer langzaam willen beginnen met dagbesteding. Dat betekent dat Peter met begeleiding nu een middag per week gaat werken. Hij vindt het leuk, maar tegelijkertijd erg spannend. “Sinds ik thuis ben, lees ik elke dag heel uitgebreid de krant. Ik weet alles over de crisis en ik denk niet dat de supermarkt de meest ideale plek is om te werken zolang het virus er is.”
Meer moeten missen
Peter heeft in de afgelopen periode zoveel moeten missen. Live piano spelen in de kerk kan niet. Zijn jaarlijkse kampeerweekend met vrienden tijdens de Pinksterconferentie van Opwekking ging niet door. De Nationale Zomerspelen van de Special Olympic Games in Den Haag, een groot sportevenement voor mensen met een verstandelijke beperking, werd afgelast. Peter zou daar meedoen aan de skeelerwedstrijden.
En wat hij heel moeilijk vindt, zegt hij zelf: “Ik kan deze zomer niet op vakantie met Dit Koningskind naar Mallorca. Dat mis ik nog het meest. Ik vind het fijn om dingen te doen met mensen van mijn leeftijd die geloven. Vaak heb ik mooie contacten en gesprekken op vakanties. Je deelt veel met elkaar.”
Gezellig thuis
In de toekomst wil Peter graag begeleid gaan wonen. Maar in deze coronatijd, vindt hij het stiekem prima om alles even bij het oude te laten en bij zijn ouders te blijven. “Het is wel gezellig”, erkent hij. “Ik vind het bovendien fijn als mijn ouders met me meedenken over dingen die ik kan doen.”
Als gezin drinken ze elke dag koffie en eten samen. Voor de rest van de tijd trekt Peter vaak zijn eigen plan. “Ik maak graag muziek op mijn kamer. Al jaren speel ik piano, maar gitaar spelen doe ik nog maar net. Mijn moeder stelde voor om dat op te pakken toen de crisis begon. Twee keer per week krijg ik nu online les. Op maandag op de piano, op dinsdag op de gitaar.”
Tien kilometer
Terwijl veel mensen dikker zijn geworden door het thuiszitten, oogt Peter geen grammetje zwaarder. Da’s niet zo gek, want hij is al die tijd fanatiek blijven sporten. Hij skeelert, fietst en rent. “Afgelopen maandag liep ik bijvoorbeeld tien kilometer voor de Edwin van der Sar Foundation; een stichting die projecten doet voor mensen met een hersenletsel”, vertelt Peter. “Elk jaar organiseren zij een groot sportevenement, nu kon je in je eentje een parcours doen. Wat ik ook sinds kort doe, is trainen op een roeimachine. Die machine hebben we nog maar pas in huis, maar ik gebruik ‘m al veel.”
Niet vervelen
Peter verveelt zich nooit. “Vrienden WhatsAppen me soms dat ze niet weten hoe ze de dag moeten doorkomen, maar ik heb altijd wat te doen. Ik mag bijvoorbeeld in deze tijd ook meehelpen met de online diensten van onze kerk. Mijn broer en ik verzorgen de muziek daarvoor. Hij speelt gitaar, ik piano. Mijn broer neemt alles op, dus ook de preek, en maakt daarvan een filmpje dat op zondag te zien is.”
Deze zomer
Wat hij in de zomervakantie gaat doen? “Geen idee. Ik ben niet bang om het virus te krijgen, maar merk wel dat ik wat voorzichtiger ben geworden. Spreek niet zo gauw af, houd echt anderhalve meter afstand. Gelukkig wonen we hier mooi en daarom vind ik het ook niet erg om dit jaar gewoon thuis te blijven. We zitten in Noordwijk zo het strand. Bovendien hebben we een bootje waarmee we kunnen varen. Ik vind het wel prima.”
Tekst: Mariëtte Woudenberg