Bijna zestien procent van de kerkgangers is afgehaakt in coronatijd. Zo blijkt uit een onderzoek in opdracht van de EO en het Nederlands Dagblad.
Ik las het bericht met grote verbazing. Wat een hoog percentage! Zou het te maken hebben met de online diensten die kerken aanbieden? Voor mij is het wel apart om te horen, want ik kijk regelmatig via de website van de gemeente. Omdat ik autisme heb, leveren live diensten te veel prikkels op.
De drukte, de onvoorspelbaarheid, de geluiden, de ontmoetingen. Ik houd nauwelijks ruimte over om de boodschap in me op te nemen. Voor mij is het daarom een uitkomt om de diensten online te volgen. Tegelijkertijd mis ik wel bepaalde dingen. De verbinding met andere kerkleden. Het samen vieren van het avondmaal.
In mijn boek Is er een hemel voor autisten? vertelde een jonge vrouw dat het haar ook niet lukte om wekelijks in de dienst te zijn. Ze luisterde via de kerktelefoon. Dat vond ze moeilijk omdat die, dacht zij, alleen voor ouderen en zieke mensen was bedoeld. Daarnaast kon ze zo moeilijk mensen ontmoeten. Ze woonde net op zichzelf en hoopte in de gemeente nieuwe vriendinnen te vinden.
Gelukkig organiseerde haar kerk bepaalde activiteiten naast de diensten. Daar kon deze vrouw wel naar toe en leerde ze snel enkele leeftijdsgenoten kennen. Ze kwamen vaak gezellig langs als zij niet naar de kerk kon komen.
Nog een ander verhaal. Een jongen uit mijn boek vond het zo verdrietig dat hij geen mensen uit de kerk kon ontmoeten omdat de diensten zelf te druk voor hem waren. Zijn gemeente regelde dat hij elke zondag bij gemeenteleden op bezoek mocht komen! Ook dit hoort bij gemeente zijn.
Wat veel mensen in de kerk misschien niet beseffen: voor deze twee jongeren en voor mij is de huidige manier van kerkgang het ‘oude normaal’. Ergens vind ik het wel fijn dat we nu allemaal hetzelfde zien, horen en ervaren. Ik merk dat ik met vriendinnen makkelijker over de dienst kan napraten. De kerk past zich in feite aan de thuisblijvers.
Dat alles nu online is, heeft ook z’n voordelen. De dienst is beter te volgen, want ik hoef niet naar een podium te kijken of te luisteren naar murmelend publiek. De dienst wordt opgenomen in een mooi ingerichte huiskamer. Eerst leest iemand de wekelijkse berichten voor, daarna preekt de dominee recht in de camera. En de huisband speelt in prima kwaliteit vanuit de studio liedjes die je thuis kunt meezingen.
Hoop ik stiekem dat dit zo blijft? Nee, natuurlijk niet! Ik gun het de gemeente dat er weer live uit volle borst mag worden meegezongen. Dat de dominee weer mag preken vanaf het podium en dat hij iedereen na afloop van de dienst een hand mag geven. En nog belangrijker: ik bid dat die bijna zestien procent afhakers zich dan weer gauw naar het huis van God begeven!
Alianna Dijkstra is auteur en tekstdichter. Voor Dit Koningskind schrijft ze over autisme en geloven. Alianna heeft zelf ook autisme.